Chapter 2 part 2

Mart Dela Serna

“Bukas, anong oras nga pala tayo magkikita?” tanong sa akin ni Candy. Sabay kaming naglalakad pauwi. Ihahatid ko muna siya sa bahay nila tulad ng dati ko ng ginagawa.

“Hmm, 7 pm magsisimula talaga yung party di ba? 7 na lang tayo pumunta. For sure boring yung program.”

“Sabagay, may point ka. Kakatamd nga yun. Sige 7 na lang tayo pumunta.” pag sangayon naman niya. Tinitingnan ko si Candy habang naglalakad kami. Naisip ko lang, matagal na kaming magkaibigan. At sa totoo lang ay nade- develop na ako sa kanya. Mabait siya at malambing. At hindi lang siya basta simple. There’s something special in her. Nasobrahan ata ang pagkakatitig ko sa kanya at napalalim din ang pagiisip ko dahil muntikan na akong masubsob dahil may lubak sa harap ko. “O dahan- dahan sa paglalakad!” saway ni Candy. Mistula akong nagmukhang tanga sa harap niya.

“Okay lang ako. Don’t worry.”

“Di ka kasi nakatingin sa dinadaanan mo eh.” natatawang sabi ni Candy.

“To naman, pinagtawanan mo pa ako.” kunyaring nagtatampo kong tugon. Tinapik niya ako sa balikat. Napansin niya kaya na kanina pa ako nakatitig sa kanya?

“Joke lang naman Mart. Uhm, ano kaya ang susuutin ko bukas?”

“Kahit naman ano.” sagot ko.

“Kahit ano? Ibig sabihin kahit mag suot ako ng duster bukas okay lang?”

“Di no! I mean bagay naman sayo kahit anong isuot mo.”

“Talaga?” napangiti niyang tanong.

“Oo naman.” Napahinto kami sa paglalakad at napatinign sa isa’t isa. Nagkatitigan. Ano ba ang dapat kong gawin? Gusto ko siyang halikan pero bakit di ako makagalaw. Di ko alam kung paano. Paano nga ba? Wala pa akong nahahalikan na kahit sinong babae eh. Naman, naman naman! Paano nga yung sa mga pinapanood ko? Bakit ba kasi di ako masyadong nakatingin sa tuwing nanonood kami ni Joe ng… hay! Baka naman sampalin niya ako pag ginawa ko yun? O di naman kaya di na niya ako kausapin nun.. Maya- maya bigla na lang siya natawa.

“Ano?” aniya.

“W-wala. Tara uwi na tayo.” natawa siya lalo sa inasal ko.

“Akala ko naman kung ano. Napakamadrama mo talaga Mart.” Okay, nice Mart! Strike 2! Bakit ba napapadalas ang pagmumukha kong tanga sa harap ni Candy? Di ko na talaga alam kung ano ang dapat kong gawin. Should I tell her or what? Natatakot din kasi ako. Baka masira ang friendship namin. Baka pagkatapos kong sabihin sa kanya, baka di na niya ako kausapin at iwasan na niya ako. Bala magkailangan na kami. Pero baka lang naman yun. Baka naman kasi kabaligtaran ang mangyari. Tulad ng mga napapanood ko sa tv, baka matagal na din may gusto sa akin si Candy at hinihintay niya lang akong magtapat sa kanya. Paano ko ba malalaman? I don’t even have a clue. Right, I need a sign. Sign na magsasabing gusto din ako ni Candy. Nakarating din kami sa bahay nila. “So kita na lang tayo bukas.”

“Oo ba.” sagot niya. Ngumiti siya sa akin and before I knew it, she leaned on me and kiss me. On my right cheek. Her lips touches my skin na para bang masusunog sa ginawa niya. Narandaman ko mismo ang mga labi niya and here I am, speechless.

“Good night.” Tumalikod siya at saka binuksan ang gate nila. Pumasok siya doon without looking back. At naiwan ako sa labas ng bahay nila. She never kissed me before. I was never been kiss before pwera lang ng Mom ko at kapatid ko but that doesn’t count. Does it? Naman, and ayun ako di man lang nakapag salita hanggang sa nakapasok siya sa loob ng bahay nila. Strike 3! I’m just so stupid! Napangiti ako at nagsimulang maglakad pauwi. Maybe, this is the sign I’m waiting for. Right. And tomorrow’s gonna be my day.

Rio Del Grande

Sa wakas at natapos na din ang session ko with Mia. Grabe, halos dalawang oras din akong nasa library at nakikipag usap kay Mia kanina. Tungkol sa project na ideal house. Nahirapan kami na pagplanuhan ang magiging structure nun dahil halata naman atang magkaiba kami ng ideas ni Mia. Sabi ko dapat ala- castle, yung old times! Pero masyadong niyang ipinilit yung gusto niyang simpleng bahay na may terrace and all. Sa huli ay nagkasundo din kami na ang sa kanyang idea ang susundin. Nakakainis tuloy. Sana nag sarili na lang ako. Napaka- persistent niya. No wonder. Siya yung tipo na aral muna bago lahat. “Ano ka ba? Masyado kang nagaaral niyan ah. School lang ba ang mundo mo?” tanong ko sa kanya kanina.

“Tama ka, eto ang lang ang mundo ko. Bahay school lang ako. Kailangan mag focus para sa future.” tugon niya naman.

“Di ka ba nabo- bored?”

“Nope.”

“Alam mo naman ata na pwede ka pa din mag enjoy habang nagaaral ka. Wala ka bang barkada or something?”

“Actually, wala. Kalilipat ko lang dito with my family so we were all just starting over.”

“O eh di may isa ka ng friend.”

“huh?”

“Bakit, ayaw mo ba ako maging friend?”

“Di naman sa ganun.”

“Dahil ba mukha akong bad guy or what?”

“Medyo, well siguro I judged you easily. Pero sige, friends na tayo.”

“Good.” “Now, kita na lang tayo next week, same time. May klase pa kasi ako eh.”

“Uhm, di ka ba pupunta sa aquaintance party bukas?” tanong ko sa kanya bago ko pa mapigil ang sarili ko. Bakit Rio Del Grande, balak mo ba pumunta?

“Wala kasi akong pambili ng ticket eh.”

“Oh ganun ba? If you want sagot ko yung ticket.” What the-

“Talaga? Kung ganoon nga eh di okay! Bigay mo sa akin yung number mo para text text na lang." aniya. At binigay ko nga sa kanya yung cellphone number ko. Nice one Rio. Mukhang magkakaroong ka ng date ah. "Pero kung iniisip mo na date ito, nagkakamali ka. Gusto ko lang talaga makaranas ng aqauintance party. At wag kang magalala, babayaran din kita-"

"Hello? Alam mo ba ang ibig sabihin ng libre?"

"O siya siya..."

Jake Constal

Bukas na ang acquaintace party. Medyo kinakabahan ako dahil ako ang nag manage nun. Nag volunteer ako dahil isa iyon sa pangangampanya ko. I knew I have done a great work so I just wish na success siya. Please God! Kailangan kong manalo sa nalalapit na botohan. Dati kong pinangarap na mag politika pero noong naging kami ni Mayel, nakalimutan ko ang pangarap kong iyon. At ngayon ngang wala na kami, anabolic ako sa school, sa politika, sa pagvo- volunteer at sa iba iba pang bagay. Biglang tumunog ang cellphone ko na siyang nagputol sa aking pagmumuni- muni. Si Rainier.

“San b tau pd mgkta 4 d acquaintance prty tom?”

“Mdyo mgi2ng bc aq tom eh,cguro aftr ng acquaintance nkng tau magkta, dming kelangan dpt gawin…” sagot ko.

Ngayong dumating si Rainier sa aking buhay, medyo naguguluhan na ako. Yup, kaibigan ko siya, pero parang naguguluhan ako. Hindi ko maintindihan eh. Kinakabahan ako sa nararandaman ko dahil alam kong imposible. Kailangan ko muna siyang iwasan. Oh, I think I'm being silly.