Chapter three, part 1

Candy Chan

Hindi ko alam kung ano ang pumasok sa isip ko kahapon at nagawa kong halikan si Mart. Para kasi akong na- hypnotize. Para akong lasing na hindi na ininda ang kaba ko, feeling ko at that period of time, wala akong paki sa susunod na mangyayari, pakirandam ko kung iki- kiss ko siya wala naming masamang mangyayari. Feeling ko kami. Feeling ko lang pala. Kakainis. Namalayan ko na lang na ginawa ko pala ang stupidong bagay na iyon noong nakapasok na ako sa aming bahay. Feeling ko may mali akong ginawa pero meron nga!!! OMG! Ang aking best friend ay di ko sinasadyang halikan dahil… dahil… may pagnanasa ba ako sa kanya? Di ko talaga alam. Kaya ang ginawa ko kagabi ay agad kong tinawagan si Mayel at ikinuwento ang mga pangyayari. “What? You kissed him? Wala ka pang nahahalikan di ba? Pwera lang kay Michael na dati mong classmate na accident namang nangyari? Tama? Basta hindi siya counted!” aniya na di makapaniwala. “Sabihin mo nga sa akin nagdru- drugs ka ba? Kasi im possible di mo namalayan eh.” Sinubukan kong isipin kung may nakain o nainom ba ako nang mga panahong iyon. Nakakatakot isipin baka kasi sa susunod ibang tao na ang mahalikan ko.

“Di ko talaga alam Mayel, sa tingin mo ano kaya ang iniisip niya ngayon?”

“Malamang iniisip niya na gusto mo siya.” maikli niyang sagot. Di naman ako nakasagot. Oo nga, iisipin niya na gusto ko siya. Oh my God, what have I done? Bukas kaya papansinin niya pa kaya ako? Baka iwasan niya na ako. “Candy, may gusto ka ba sa kanya?”

“Kanino?” “Kay Mart. Siya lang naman pinaguusapan natin di ba?” May gusto ba ako sa kanya? Kasi guys, sa totoo lang di ko rin sure eh. “Kasi kung wala, malamang sinapian ka lang kahapon ng isang multong may gusto kay Mart.” sabay tawa si Mayel.

“Mayel naman eh! Nakakatakot ka!”

“Okay, ganito na lang. Narandaman mo na hinalikan mo siya di ba? O ano ang feeling?”

“M- Masaya?” at kinikilig gusto kong idagdag. “Uhm Mayel, ano ba ang feeling ng inlove?”

“Di ka pa ba nag kaka- crush?”

“Nagka- crush na din naman ako kaya lang for sure may difference yun di ba?”

“Well, ano nga ba? Malaki ang difference actually, as malalim at mas madugo.” Napataas ang isa kong kilay sa huling salitang binitawan niya. Madugo? Weird.

“Bakit naman madugo?”

“Basta maiintindihan mo din. Di mo maiintindihan kung ikukuwento ko lang siya sayo. Minsan you have to undergo that certain feeling para malaman mo.” Shocking ‘tong si Mayel, ang lalim ng mga kataga.

Naputol ang pagmumuni- muni ko nang marinig ko na may nag doorbell. Sumilip ako sa may bintana at nakitang nakasilip si Mart sa labas ng gate . Nakita niya na naka- polo ito at kahit malayo pa lang mukha na itong mabango. Tiningnan ko muna ang sarili sa salamin. Naka dark blue na tube dress ako na parang aattend ng JS prom eh. Nakalugay naman ang straight kong buhok at naglagay na din ako ng kaunting night make up. Nagulat nga ako sa kinalabasan ng hitsura ko. Parang hindi ako. Agad ko ng tinungo ang gate na medyo kinakabahan sa kung ano ang magiging treatment sa akin ni Mart. Binuksan ko ang gate at saka ko nakita si Mart ng malapitan. Naka black na polo shirt at naka jeans. Wet and neat look ang buhok ni Mart at di ako nagkamali na mabango nga siya. Di ako agad nakapag salita. Napalunok na lamang ako sa halip na sabihan ang pinaraktis kong speech kagabi. “Shall we?” ani Mart na unlashed ang braso para kapitan ko. Tumango lang ako at saka siya nag tawag ng tricycle.

“Oo nga pala, tungkol sa nangyari kahapon,” panimula ko habang mabilis na humaharurot ang tric. Nakita kong sumilay ang ngito sa kanyang mga labi. Pinagtatawanan niya ba ako? O ano? Di ako marunong mag basa ng mga signs na ganito eh. Bago pa siya nakapag salita napgdesisyunan kong tapusin na ang hinanda kong speech kagabi. “Wag mo na isipin yun, di ko naman kasi sinasadya. Nabigla lang ako kaya nangyari iyon, wala ng ibang dahilan. Kaya sana wag mo na lang yun bigyan ng malisya, alam kong di ako lasing, pero sinisigurado ko sayo na wala ako sa sarili ko nang nangyari yun. Kalimutan mo na lang sana.”

“A- anong sabi mo? Gusto mong kalimutan ko na lang siya? At hindi mo siya sinasadya?” Nakita kong unti unting nawala ang ngiti niya na napalitan ng panghihina. May nasabi ba akong masama? Tumango lang uli ako sa sinabi niya. “S- sigurado ka?” nauutal pa niyang tanong.

“Oo, kung pwede lang sana. Ayoko kasing masira ko ang friendship natin. Hindi tayo talo , tama?” Humugot muna siya ng malalim na hininga at saka nagsalita.

“Kung yan ang gusto mo.”

Mayel Dominguez

Magisa akong pumasok sa school at narandaman ko ang mga mata ng mga tao sa cat walk habang naglalakad ako. Ano kaya ang iniisip nila? Iniiisip ba nila na ang isang Mayel Dominguez ay isang bulaklak sa pader na ngayon. Walang boyfriend. Magisa, Hay, ano ka ba Mayel? Wag mong isipin ang mga iniisip ng mga tao sa paligid mo. Ang isipin mo confident ka at kaya mo pa din dalhin ang sarili mo with or without a man. Nag straight body ako at saka naglakad na feeling isang Hollywood star sa red carpet. Naka pula akong mini dress at naka heels. Nakapusod naman ang long curly hair ko na siyang nagpapakita ng dangling earings ko na hiniram ko pa mula sa aking Mom. Go Mayel! Go! Go! Go! Arghh- Muntikan na akong masubsob kung di ko pa na balance ang sarili ko. “Ano ba? Tumingin ka naman sa dinadaanan mo!” iritable kong saway sa lalakeng nakabunggo ko. Matangkad siya at maputi. Gwapo? Oo at pamilyar siya. Sinubukan kong isipin kung saan ko siya nakita.

“Miss, sorry. My fault. Di ako nakatingin sa daanan eh. Sorry talaga.” Mukha naman siyang sincere kaya pinalampas ko na.

“Okay lang yun, at least di ako nasubsob ng tuluyan.” Teka alam ko na kung sino siya! “Ikaw yung madalas kasama ni Jake di ba?”

“A- ako nga. I’m Rainier and you?”

“Mayel.” maikli kong sagot.

“Ikaw yung ex ni Jake?”

“Paano mo nalaman?” curious kong tanong. Kinukuwento kaya ako ni Jake sa kanya?

“Medyo nabanggit niya kasi sa akin.” sagot ni Rainier. Nabanggit ako ni Jake sa taong ito? Nababanggit niya din kaya ako sa iba pang tao? Naglakad lakad kami ni Rainier papuntang gym kung saan gaganapin ang Aquaintance party. “Meron pa atang program.” aniya nang makita naming nagsasalita ang Director ng Campus sa temporary stage na kitang kita kapag pumasok ka sa gym. Natanaw ko si Jake na kinakausap ang isa sa mga Prof na kung di ako nagkakamali ay kilala na bading. Akala ko nga nakatingin niya sa akin pero naalala ko na medyo Malabo ang mga mata niya at for sure dahil sa di niya suot ang kanyang salamin na sinusuot niya lang kapag may klase, for sure di niya ako nakikita o namumukhaan man lang. May mga taong palakad lakad sa paligid na tila nagihintay ng tunay na program pagkatapos ng speech ng director. Mainit sa loob dahil ata sa dami ng tao. “Tara upo muna tayo sa mga benches na iyon.” agad naman akong sumang ayon.

“Bago ka lang ba dito sa Cavite?” natanong ko.

“Actually oo. All my life nasa Manila ako. Doon na ako lumaki.” sagot niya sa akin at kinuwento niya pa ang ilan sa mga bagay bagay na naninibago siya. May pagka probinsiya din kasi ang Molino. Kahit ako, tulad niya mas gustong tumira sa Manila. Ayos ang takbo ng usapan hanggang sa tinanong niya kung nakapag move on na ba ako kay Jake. Ayoko sagutin ang tanong na iyon dahil hindi ako marunong mag sinungaling. Pero naisip ko wala naman sigurong mawawala sa akin.

“Hindi ko alam. Madalas ko pa ding iniisip paano kung paano kung hanggang ngayon kami pa din? Alam mo yung mga ganoong bagay? Na sana hindi na lang ako nakipag break sa kanya.”

“Ba’t ka nga pala nakipag break sa kanya?”

“Masyado lang akong nasakal sa kanya. Madalas siyang mag selos sa kung sino man ang makakasama ko o kahit sinong taong dumadaan lang! He’s pathetic noong kami pa. Minsan naiisip ko na tama lang naman ang ginawa ko sa kanya, he needs to grow up.”

“Marami pa naming ibang lalake dyan Mayel.” aniya.

"Alam mo Rainier ang sarap mong kausap, parang ang tagal tagal na nating magkakilala.”