Chapter 2 part 1

Candy Chan

Now, what am I gonna do? Di ko alam kung tama ba ang pag sangayon sa pakulo ni Mart. I mean, nag isip pa ba ako bago mag desisyon? Sa totoo lang hindi na. Bigla kasi akong kinilig at kahit ba sabihing kunyari lang, nakakatuwang prinoprotektahan niya ako sa mukha daw goon na lalake. So feeling niya ba boyfriend ko siya or what? I’m confused. Baka naman gusto niya lang talaga ako protektahan. Si Mart lang kasi ang nakakaalam ng mga crushes ko dati na umasa lang naman ako na baka magustuhan din nila ako someday. Supportive siya pag may mga naging crush ako, minsan nga ay nilalakad pa ako pero madalas akong nabibigo. Anyway, baka dahil nga sa mga experience ko kaya naisipan niya akong ipagtanggol sa mga nagkakagusto sa akin.

Natanaw ko si Mart sa may lobby. Palapit na sana ako sa kanya nang may humarang sa aking isang matangkad na lalake, naka spike ang style ng buhok, and he’s kinda big. “Hi Candy!”

“Uh, hello.” bati ko pabalik.

“Naaalala mo ba ako? Ako yung classmate mo sa Management I.” Pinili kong alalahanin kung may kaklase ba akong ganito ang hitsura? I can’t remember.

“Sorry, kasi naman lagi akong nasa harap nakaupo di ba, tsaka di ko na masyadong napapansin ang mga nasa likod.”

“Well, actually di pa ako nakapasok noong unang klase pero papasok din ako bukas. Anyway, I’m Lorenz.” Lorenz? Kapangalan niya yung crush ko noong first year high school ako ah.

“Hi Lorenz, well if you don’t mind-”

“May I have your number?”

“N- number?”

“K- kasi…” Napatingin ako sa kinaroroonan ni Mart. Gosh, I need to really get out of here. Well, wait! “My boyfriend’s waiting for me. And may lakad din naman kami.Sorry I have to go.” Yun lang at tinungo ko na si Mart. “Hi honey!” tawag ko sa kanya making sure na maririnig ni Lorenz.

Napansin naman agad ni Mart ang ginawa ko at agad akong inakbayan. “Hello Babe!” tugon niya naman. Nakita kong nairita agad si Lorenz saka siya tumalikod. “Buti naman at naisipan mong kagatin ang plano ko. O di ba okay?”

“Well, yup! Oo tama ka. You’re my savior right? Ganoon ba yun ha Mr. Dela Serna?”

“Exactly. Ano lunch?” yaya niya.

“Tara, gutom na din ako eh.”

“Sisig ba uli tayo my babe?”

“Shut up Honey!” pangaasar ko. Nakakakilig to ah! Nakakatuwa. I feel light hearted. Pero tama ba ‘to? Best friend lang naman ang tingin niya sa akin at baka ako lang ang umaasa. Baka ako lang ang may gusto sa kanya. I mean crush. Baka naman masaktan lang ako sa bandang huli. Teka, may nagustuhan na ba siyang babae before? Well, oo. Si Marian na nerdy type dati noong Grade 4 pa kami. Well, that’s what I thought dahil si Mart ang escort naming noon at si Marian naman ang muse. Noong first year naman kami nabanggit niya sa akin na tine- text niya si Judie pero agad naman itong natigil. Other than that wala na akong maisip na babae.

“O, why’s the long face?”

“Wala naman Mart.”

Mayel Dominguez

Nakakainis, di ako nakasagot sa recitation kanina. Okay, aaminin ko I was not paying attention because I was thinking kung bakit ko dinidibdib masyado yung tungkol sa amin ni Jake? Ibig bang sabihin nito minahal ko nga si Jake? Ano ba naman 'to, di ko na siya dapat isipin pero di ko kasi maiwasan. Pagkatapos ng klase naming iyon pumunta kami ni Candy sa isang carinderia para mag lunch kung saan naghihintay ang friend niyang si Mart. "Hi Candy! Hello Mayel." masigla nitong bati. "Ano gusto niyo? Order na ako."

"Bicol express na sa akin. Sayo Mayel?" ani Candy.

"Ganun na lang din."

"Hon, ganun din daw kay Mayel." malambing niyang sabi kay Mart. At kininditan naman siya ni Mart.

"Okay, HON!" Teka, teka sila na ba?

"Meron ka bang di sinasabi sa akin Candy? Kayo na ba ni Mart?" Di na ako makapag antay kaya tinanong ko na nang umorder si Mart. Namula siya sa tanong ko.

"Mayel, di kami okay? Friends lang kami." sagot niya.

"Candy yung totoo? Masyado kayo kung maglambingan sa isa't isa ah." Di talaga ako makapaniwala dahil no BF since BIRTH 'tong si Candy eh. Bigla tuloy ako kinilig sa mga naisip ko.

"Mayel, masama bang mag lambingan ang mag kaibigan ha?"

"Di naman sa masama pero kasi-"

"Naglolokohan lang kami ni Mart no!" putol niya sabay silay ng makahulugang ngiti. Bumalik naman maya- maya si Mart dala ang mga order namin.

"Eto para sa inyo." Inabot isa isa sa amin ni Mart ang mga ulam namin. Nakita ko kung paano sandukan ni Mart si Candy ng kanyang ulam. Sisig ang order ni Mart kaya binigyan din siya ni Candy ng Bicol express na ulam. Naisip ko, these people should be inlove pero baka di lang nila namamalayan. Parang may kakaibang spark yung mga mata nila. I wonder kung nangyari o narandaman ko na ba yun dahil ang tanging iniisip ko lang nang mga panahon na yun ay kung ano na kaya ang hitsura ko, may dumi ba ako sa mukha o di naman kaya for sure kinaiinggitan ako ng mga babae. I feel bitter. Naiinggit tuloy ako. Buti pa si Candy, si Mart ata talaga ang TL niya. Sinubukan ko na lamang namnamin ang pagkaing nasa harap ko baka sumaya pa ako. Ayoko namang magpakalunod dito sa sadness kong 'to. Mahirap na magka-wrinkles.

Ranier Lacosta

"Tara Rainier, lunch na tayo." yaya sa akin ni Jake. Kasama niya ang isang babaeng pinakilala niya sa akin before. She must be Shaina at nakapulupot ito kay Jake.

"Sige ba, besides I'm already starving." sagot ko.

"Jake mcdonalds ba tayo?" malambing na tanong ni Shaina. "Miss ko na yung burger eh."

"Ikaw ba Rainier okay lang sayo ang mcdo?" tanong muna sa akin ni Jake na tinanguan ko lang. Medyo natuwa dahil tinanong niya pa ako. Di ko alam kung bakit pero these past few days may natuklasan ako sa pagkatao ko na nung una ay di ko talaga matanggap then I have realized in a short period of time na okay lang naman 'tong nangyayari sa akin. Let it be, kumbaga. Buti nga habang maaga ay nalaman ko na. Kaya lang I still don't know kung paglalaban ko ba talaga kung sino talaga ako. Maybe I will pag handa na ako.

"Ba’t tahimik ka Rainier?" tanong sa akin ni Shaina habang umo order si Jake. "Mag kwento ka naman tungkol sa school mo dati. Manila yun di ba?"At yun nga ang ginawa ko, to take my mind off things ay kinuwentuhan ko siya tungkol sa school ko dati sa Manila hanggang sa bumalik si Jake. Malambing ang isa't isa, nagsu- subuan at nagtatawanan habang ako ay nakikisakay na lamang.

"Gaano na ba kayo katagal mag boyfriend?" tanong ko maya- maya. Agad naman sumagot si Jake bago pa makapag salita ni Shaina.

"Friends lang kami ni Shaina no." aniya na siya namang dahilan kaya biglang nagiba ang timpla ng mukha ni Shaina halatang naasar.

"Talaga?" tanong ko na medyo amused. "Lagi naman kasi kayo magkasama so I just thought. Masarap ba yang order mo? Try mo 'tong akin, ikaw din Shaina." I saw how Shaina winced and then smiled.

"No thanks." aniya. "Oo nga pala pupunta ka ba sa acquaintance party Jake?"

"Oo naman, I need to be there. Tutulong ako sa pag aayos."

"Bukas na yun di ba?" singit ko.

"Yup, kailangan bumili ka ng ticket worth php. 50. Magkakaroon ng program and then 7 pm, may disco. Magpe-perform kami."

"Sasayaw ka?" tanong ko.

"Alam mo Rainier, all in one 'tong si Rainier. Varsity ng basketball team, magaling sumayaw at matalino pa. Tatakbo pa siya sa council!" excited na proklama ni Shaina.

"Ah really?"

"Shaina naman." namumulang tugon naman ni Jake.

"At alam mo napakabait din ‘tong si Jake! Grabe!” masayang dagdag pa ni Shaina na para bang di ko alam.

“Basta pupunta kayo sa aquaintance bukas ha!” pagiiba ni Jake ng usapan.

“Oo naman Jake!” sagot ni Shaina at ako ay tumungo na lamang.